Bij mijn dochter op school organiseren zij talentontwikkeling. Dit betekent dat er lessen op school worden gegeven waarvoor kinderen zich kunnen opgeven. Er wordt ook van ouders gevraagd of ze hierin mee willen doen.
Helaas ben ik niet creatief, niet zo goed in knutselen, maar ik heb wel een talent waarvan ik denk dat de kinderen er wat aan kunnen hebben, presenteren.
Ik heb het eigenlijk altijd jammer gevonden dat hieraan weinig aandacht is besteed tijdens mijn schooltijd. Natuurlijk moesten wij spreekbeurten of boekbesprekingen geven, maar aandacht voor de presentatie, de opbouw, belangrijke aandachtspunten en vaardigheden was er eigenlijk niet.
En dus heb ik mij opgegeven. Ik ga zelf 2 lessen ‘Leren presenteren’ geven. De andere 2 lessen worden door de juf gedaan waarbij ik input geef. In dit blog vertel ik je mijn eerste ervaringen, want ik kan je zeggen, het is heel anders dan wat ik normaal doe.
Vooraf dacht ik nog “ik ga dit even doen”. Na een goedbedoelde tip van mijn dochter, “ga het niet over software hebben”, ben ik gaan zitten om het programma vorm te geven.
Het begin ging eigenlijk wel goed.
De eerste les zou door de juf worden gedaan. Ik had al een aantal dingen opgeschreven:
1. Wat vind je van presenteren? Wat vind je leuk? Wat vind je moeilijk / minder leuk?
2. De kinderen een pitch laten voorbereiden over zichzelf, zodat ze die aan mij kunnen geven in de 2e les. Zo weet ik wie ze zijn en kan ik zien hoe ze het doen, een soort 0- meeting zeg maar.
Voor mijn eigen lessen had ik bedacht onderwerpen aan te snijden die ik ook vaak in workshops behandel. Dingen die ik ook al wel in mijn blog heb behandeld, zoals de ‘wie’, ‘wat’, ‘waarom’ en ‘hoe’, structuur etc.
En de laatste les, die van de juf, moest ik nog vorm geven.
Ik ben dit gaan voorbespreken met de juf en die was gelijk enthousiast. Voor de laatste les kwamen we op het idee om de kinderen een presentatie te laten voorbereiden en eventueel ook op te nemen.
So far so good zou je zeggen, maar….
Toen werd er tegen mij gezegd: “Houd je er wel rekening mee dat dit kinderen zijn? Die kunnen niet zo lang stil zitten…”
Ehm…. ja, dat is een goeie, ik heb daadwerkelijk nog nooit aan kinderen gepresenteerd. Ik had al wel bedacht dat ik een grappige video op wilde nemen in mijn les, maar verder was ik nog niet gekomen. En wat blijkt? Het is eigenlijk best wel moeilijk om dingen die ik normaal met volwassenen doorneem te vertalen naar een leuke les voor kinderen.
Uiteindelijk ben ik begonnen met de onderwerpen op te schrijven die ik zeker mee wilde nemen. Daarbij hield ik ook in mijn achterhoofd dat ze tussendoor wat zouden moeten doen of dat ik dingen zou moeten hebben waardoor ik de aandacht zou kunnen vasthouden. Uiteindelijk kwam ik op de volgende onderwerpen voor de eerste les:
– Iedereen die moet presenteren is nerveus. Het is normaal om je angstig te voelen, je bent niet alleen. Voor dit onderwerp heb ik een geweldige video van ‘Toren C: presenteren’ gevonden op YouTube.
– Voorstellen van mijzelf, wat ik doe en wat ik graag deze les met ze wil doen. Hierbij geef ik ook aan dat ik best nerveus ben om voor kinderen te presenteren, dat het mijn eerste keer is.
– De kinderen de pitches laten presenteren
– Welke vragen moet je jezelf stellen voordat je een presentatie geeft
– Het reptielenbrein & non-verbale communicatie
– Afronding en uitkijk naar volgende les.
Ok, mijn basis stond, maar nu? Hoe ga ik deze onderwerpen behandelen, zodat het niet alleen leerzaam, maar ook leuk is voor kinderen?
Ik ben stomweg gaan googlen, maar ik kwam er niet uit. TOTDAT ik mijzelf de vraag stelde “welke presentaties heb ik gezien, zijn ook leuk en interessant voor kinderen?” En toen kwam ik op Freek Vonk. Hij weet informatie altijd heel goed over te brengen aan kinderen. En toen ik hem ging zoeken op YouTube kwam ik op een DWDD college. En zo kwam ik niet alleen uit bij een presentatie van Freek Vonk over slangengif, maar ook bij Erik Scherder over het Brein en Robbert Dijkgraaf over Einstein.
Ik heb van deze presentatie fragmenten uitgezocht die we konden toevoegen aan de eerste les van de juf. En daarbij de opdracht gegeven om na te denken wat ze van deze presentatie vonden, wat hun opviel, wat ze leuk vonden en wat minder leuk.
Vervolgens kon ik daar in de 2e les (mijn eerste) op terugkomen in de verschillende onderwerpen. Ik heb deze presentaties zeg maar als een soort van kapstok gebruikt. En ik moet zeggen, dat heeft heel erg goed gewerkt!
Om een voorbeeld te noemen:
Bij ‘Wie’ heb ik aangegeven dat het ook belangrijk is om na te denken over wie jijzelf bent. Dat kan nl heel relevant zijn. Als je Freek Vonk heet en bioloog bent, kan dat een belangrijk gegeven zijn als je presenteert aan wellicht andere biologen. Het is ook belangrijk om te weten aan wie je presenteert en wat hun startpunt is. Erik Scherder ging in zijn presentatie uitleggen hoe het brein werkt. Als hij zou moeten presenteren aan neurochirurgen kan hij dat achterwege laten, die weten al hoe het brein werkt.
Het kwam ook mooi terug bij de andere onderwerpen.
Ik vond het echt bijzonder om te merken wat de kinderen allemaal was opgevallen. Denk bijvoorbeeld aan de grote gebaren van Freek, het snel, maar ook heel langzaam kunnen praten. Het vertellen van een verhaal in de presentatie over het Brein: stel je voor, je wordt wakker. Je wordt wakker! Je kijkt op de klok, je kijkt niet alleen, maar je begrijpt wat er staat!
Maar ook de attributen die gebruikt werden om iets uit te leggen.
Daarnaast heb ik bij non-verbale communicatie ook de higher en lower poses doorgenomen. Dit was ook een moment dat de kinderen dit even konden uitproberen. Ik heb ze ook de tip gegeven om bepaalde oefeningen te doen op de gang voordat ze de presentatie moeten geven en wat ze met hun handen kunnen doen.
Mijn eerste les zit erop en ik ben zeer tevreden. Op naar de volgende, alhoewel ik daar nog wel werk aan de winkel heb, want hoe ga ik de onderwerpen uit mijn tweede les naar kinderen omzetten?